Vakantie Noorwegen 2007

Op zaterdag 28 juli zijn we van Rjukan naar ons eerste echte huisje in Ålvik gegaan. Ålvik is een klein plaatsje aan de Hardangerfjord. We zijn vroeg opgestaan om de auto in te pakken en het hutje schoon te maken. Even na 10 uur zijn we vertrokken. Het weer zag er in eerste instantie nog wel redelijk uit, maar al snel begonnen de eerste regeldruppels te vallen. Eigenlijk heeft het bijna de hele rit geregend, de ene keer meer dan de andere keer. Het eerste deel van de route hadden we eerder ook gereden via Rauland en Edland. Daarna verder naar het westen via de E134 naar Håra. Wat ons opviel was nog steeds de grote hoeveelheden sneeuw op de bergen. De Haukeli tunnel was afgesloten en we moesten over de vroegere bergpas. Dit is een smalle weg waar maar in één richting tegelijk verkeer overheen kan. We moesten een tijd wachten voor al het verkeer uit de andere richting voorbij was voor wij in een lange file verder konden rijden. Over de pas reden we vlak langs de sneeuw die op sommige plaatsen nog wel zo'n 2 meter dik was. De buitentemperatuur was dan ook slechts 5 graden op een hoogte van net boven de 1000 meter. Eénmaal terug op de gewone weg kwamen we nog door een kurkentrekker-vormige tunnel waarbij we in een spiraal omhoog reden. Bij Håra hebben we wat gelunched en daarna via de indrukwekkende Låtafossen waterval naar Odda en Utne langs de Sørfjord. Dat deel van de reis was het overigens droog en liet de zon zich zowaar nog een paar keer zien. In Utne moesten we een tijd wachten op de ferry die ons over de Hardangerfjord zou varen naar Kvanndal. Vandaar was het nog maar een klein stukje rijden naar Ytre Ålvik waar ons huisje stond. We hadden het snel gevonden. Een leuk klein huisje direct aan de oever van de Hardangerfjord. De sleutel zat al in de voordeur dus we konden direct naar binnen.

De volgende dag was het wederom erg slecht weer, de hele dag heeft het geregend en we hadden weinig zin om ergens heen te gaan, we zijn dus de hele dag in het huisje gebleven. We hebben wat gelezen en spelletjes gedaan. Aan het eind van de middag en 's avonds begon het weer wat op te klaren en liet de zon zich zo af en toe zelfs zien. Omdat we verder ook geen eten in huis hadden zijn we 's avonds naar Øystese, niet ver van Ålvik, gereden om daar te gaan eten in het Hardangerfjord Hotel.

Ook maandag zag het weer er opnieuw niet al te best uit toen we opstonden. We wilden de Flåmsbana gaan doen. Een mooie, 20 km lange treinrit van Flåm naar Myrdal waarbij de trein zo'n 866 meter stijgt. Maar onderweg richting Flåm zagen we dat de toppen van de bergen in de wolken zaten en we hadden het gevoel dat daardoor de treinrit eigenlijk niet de moeite waard zou zijn. We besloten daarom maar naar de plaats Voss te gaan waar we toch langs kwamen op de route naar Flåm. Eénmaal in Voss aangekomen zijn we eerst naar de Tourist Info gegaan om wat info over de plaats en omgeving op te halen. Vanaf de Tourist Info zijn we als eerste naar het openluchtmuseum van de stad gereden, het Voss Folkemuseum. In dit openluchtmuseum in Mølster zijn twee boerderijen uit de 16e eeuw te zien. In eerste instantie was het oorspronkelijk één boerderij met in totaal 16 gebouwen. Later is die boerderij gesplitst in twee afzonderlijke boerderijen. Ze zijn tot 1917 respectievelijk 1927 bewoond geweest en daarna zijn ze beide onderdeel van het museum geworden. De 16 gebouwen staan ook nu nog steeds op hun oorspronkelijke plaats zodat je een goed beeld krijgt van de opbouw van een boerenbedrijf uit de 16e eeuw. Het museum geeft een goede impressie van het harde boerenleven in de bergen in Noorwegen door de eeuwen heen. Verder staan de gebouwen nog veel met huisraad en gebruiksvoorwerpen uit de afgelopen eeuwen zodat je ook goed de ontwikkeling van het boerenleven door de eeuwen heen kan volgen. In het hoofdgebouw hebben we eerst een tentoonstelling over het leven van de mensen in vroeger tijden in Voss en omgeving bekeken alvorens we buiten een privé rondleiding door de gebouwen van de twee boerderijen kregen. We zijn ruim twee uur in het museum geweest voor we terug zijn gereden naar het centrum van Voss alwaar we toen de oude Vangskyrkja kerk hebben bekeken. Deze oude kerk is gebouwd tussen 1271-1277 en wordt nog steeds als zodanig gebruikt. In de kerk zijn een aantal schilderingen te zien van een schilder die de schilderkunst niet echt machtig was, het lijken meer kindertekeningen. Wat verder wel leuk is in deze kerk zijn de schilderingen van engeltjes op het plafond. Nadat we na het bezoek aan de kerk de naastgelegen souvenirwinkel hadden bezocht zijn we door de winkelstraat van Voss gelopen en hebben we op een terrasje hebben wat gegeten en gedronken. Verder is Voss overigens ook niet zo heel erg boeiende plaats. Via de wegen E16 en R7 zijn we vervolgens terug gereden naar Ålvik. Op deze wegen ga je door tientallen tunnels variërend in lengte van zo'n 100 meter tot zelfs een aantal kilometers lang. Ook hebben we onderweg nog een stop gemaakt bij de Steinsdal waterval. Een indrukwekkende en ook wel een bijzondere waterval omdat je achter het vallende water langs kan lopen.

Oh wonder, het is mogelijk in dit land, een dag zonder regen! De eerste sinds bijna een week. Maar dat wisten we uiteraard nog niet toen we de volgende dag opstonden. We zagen toen alleen dat het al een tijd niet geregend had omdat de veranda voor ons huis al bijna helemaal droog was. Zo hadden we die nog niet gezien. We besloten om het deze dag nog een keer te proberen om een rit met de Flåmsbana te maken. Om half 10 vertrokken we uit Ålvik en 2 uur later waren we op het station van Flåm. Er stond een hele lange rij voor de balie en we moesten een tijd wachten voor we kaartjes konden kopen. Toen we eindelijk aan de beurt waren bleek dat de eerste trein waar we nog in mee konden die van 14:50 was en terug die van 17:15. Ondanks dat we dan nog lang moesten wachten hebben we het toch maar gedaan. Wil je nog een beetje op tijd kunnen vertrekken moet je dus eigenlijk vroeg op het station komen. De tijd hebben we doorgebracht met eten, internetten, door de vele winkeltjes lopen en het leuke kleine museum van de Flåmsbana bekijken. Om 14:30 kwam de trein het station in en gingen we in de rij staan, even later konden we instappen en precies op tijd vertrok de trein voor de korte, 20 km, rit naar het 866 meter hoger gelegen Myrdal. De trein gaat tijdens deze rit door 20 tunnels met een totale lengte van 6 km. Onderweg zijn nog een aantal stations waar wordt gestopt en ook maakt de trein nog een 5 minuten durende fotostop bij de Kjosfossen waterval. Tijdens deze stop verschijnen er in de waterval ook twee op muziek dansende nimfen. Na ongeveer een uur kwamen we aan op het station van Myrdal. Hier stoppen ook de treinen richting Bergen en Oslo. De aanleg van de spoorlijn destijds was een uitdaging voor de ingenieurs. De bouw van de 20 kilometer lange spoorlijn begon in 1923 met het maken van de vele tunnels. Zoals hiervoor al vermeld zijn er 20 tunnels met een totale lengte van 6 km. Van deze 20 zijn er 18 met de hand gegraven en dat kostte ongeveer een maand voor een meter tunnel! Zodoende is men pas in 1936 begonnen met het aanleggen van de rails en weer 4 jaar later reden de eerste stoomtreinen over het baanvak. In 1944 konden ook elektrische treinen over het spoor rijden.

Omdat onze trein terug pas om 17:15 ging hadden we ruim een uur op een plek waar verder weinig te beleven valt, maar je kan er wel leuk door de mooie omgeving wandelen. We hebben wat gedronken en in het winkeltje gekeken en een wandeling in de buurt van het station gemaakt. Even na vijf uur kwam de trein het station binnen en zijn we ingestapt. Er zaten veel Japanners en Chinezen in de trein die direct met dezelfde trein weer terug gingen naar Flåm. We konden dus niet zo snel een vrij plaatsje vinden in de trein waar we met z'n drie-en konden zitten. Na een paar wagons te zijn doorgelopen hadden we eindelijk wat gevonden. De terugreis is verder hetzelfde als de heenreis en voegt dus eigenlijk weinig toe. Wat ook een mogelijkheid is, is om in Flåm fietsen te huren en die mee te nemen in de trein naar boven en dan vanaf Myrdal terug te fietsen naar Flåm. Om 18.15 kwam de trein weer aan in Flåm en zijn we vervolgens terug gereden naar Ålvik waar we vrij laat weer aankwamen.

Woensdag 1 augustus, Arjans 43e verjaardag. Na de cadeautjes en de felicitaties zijn we opgestaan om te constateren dat het weer nog niet vergeten was dat het gisteren droog was. De regen die gisteren niet was gevallen viel nu naar beneden, samen met de regen voor deze dag. Het zag er dus niet aanlokkelijk uit om naar buiten te gaan. Rond een uur of tien zijn we toch vertrokken naar Eidfjord, een uurtje rijden vanaf Ålvik. Daar had het niet geregend, de straten waren nog droog. In Eidfjord zijn we eerst naar de Tourist Info gegaan en vervolgens zijn we doorgereden naar het Hardangervidda bezoekerscentrum in Øvre Eidfjord. Een interessant centrum waar veel info wordt gegeven over het ontstaan van de Hardangervidda en de flora en fauna in dit grootste Nationale Park van Noorwegen en het grootste berg plateau in Noord-Europa op een hoogte van 1100 tot 1400 meter. Op de Hardangervidda bevindt zich ook de grootste wilde rendierpopulatie van Europa met zo'n 17000 dieren. In het bezoekerscentrum hebben we ook nog een schitterende panoramafilm gezien van de Hardangervidda waarbij je in vogelvlucht over het park vliegt. In het restaurant tegenover het centrum hebben we nog gegeten, een overheerlijke eland biefstuk, ter ere van Arjans verjaardag. Vanaf het centrum zijn we nog een stuk doorgereden om de Vøringsfossen te bekijken. Deze waterval heeft een totale hoogte van 182 meter met een vrije val van 145 meter en is de meest bezochte natuurlijke attractie van Noorwegen. We wilden de waterval ook nog vanaf het Fossli Hotel bekijken, maar inmiddels waren de wolken zover gezakt dat het mistig was geworden en was het ook weer gaan regenen. Daarnaast moesten we ook nog 30 NOK betalen om bij het hotel te kunnen parkeren, dus dat hebben we niet meer gedaan en we zijn terug gereden naar huis. Onderweg heeft het de hele tijd geregend en ook de rest van de dag. Het lijkt overigens wel of het in Ålvik meer regent dan in de rest van het land.