Vakantie Noorwegen 2007

Donderdag zijn we vroeg opgestaan, we wilden deze dag de meteorietkrater in Gardnos bezoeken, ruim 200 km van Ålvik. Dit speciaal voor Ciska voor haar stenen verzamel hobby. Om 8.10 zijn we vertrokken, het was zowaar droog en we zagen stukken blauwe lucht en de zon deed haar best de laaghangende bewolking op te lossen. Bij de ferry van Bruravik naar Brimnes moesten we behoorlijk lang wachten voor we aan boord mochten. Eénmaal aan boord en onderweg naar Brimnes begon de lucht te betrekken en begon het alsnog te regenen. Echter, eenmaal aan de overkant stopte het met regenen en begon de lucht op te klaren. Het eerste deel van de route was hetzelfde als gisteren, vanaf de Vøringsfossen gingen we de Hardangervidda over, we stegen tot een hoogte van 1100-1250 meter, ver boven de boomgrens en we keken uit over de ruige vlakte van de Hardangervidda. Het was erg rustig op de weg dus we konden behoorlijk doorrijden. Onderweg zijn we nog gestopt bij een grote plak sneeuw langs de weg. Hebben we midden in de zomer nog even in de sneeuw gelopen! Daarna snel door en even na 12 uur waren we bij de ingang van de meteorietkrater. Daar stond een man die direct van alles over de krater begon te vertellen. Zelfs in het Nederlands, hij sprak meerdere talen, dus dat was voor Ciska wel handig. En ook voor ons dan hoefden we niet te tolken. Vanaf de ingang zijn we doorgereden naar het informatiecentrum. Daar hebben we eerst wat gegeten en gedronken. Om 1 uur vertrok er een rondleiding door het park, wij hadden als gids dezelfde man als we bij de ingang hadden getroffen. Dat was voor Ciska en de twee andere Nederlandse kinderen wel handig dat hij zijn verhaal behalve in het Noors en Duits ook in het Nederlands deed. Hij vertelde onder andere dat hier zo'n 650 miljoen jaar geleden een 250 meter grote steenmeteoriet is neergekomen met een snelheid van 20 km/sec. Hierdoor ontstond een krater van 5 km in doorsnede. Door de drukgolven die de aarde ingingen werd de harde rotsgrond in kleine stukken gebroken Nog steeds kun je deze stukken zien die tussen zwart stof van de krater zijn geperst en nu een unieke steensoort vormen, Gardnos breccia geheten. Tijdens de rondleiding en daarna heeft Ciska wat stukken steen van de meteoriet meegenomen. Na de drie kwartier durende rondleiding hebben we nog een 2 km lange uitgezette wandeling gedaan door dit unieke gebied waar nog restanten van de laatste ijstijd te zien zijn. De krater is zo goed bewaard gebleven omdat tijdens deze ijstijd de laag ijs de grond heeft afgeschuurd waardoor de bodem van de krater zichtbaar is. Eénmaal terug bij het infocentrum hebben we nog een ijsje gegeten, het was deze dag erg mooi en zonnig weer en in de zon zelfs warm! Bij de uitgang kon Ciska nog een paar van haar gevonden stukken meteoriet slijpen. Toen dat klaar was zijn we weer terug gereden naar Ålvik. Onderweg wilden we in Gol nog de staafkerk bekijken, maar de entree vonden we te duur, zelfs als je alleen de buitenkant wilde bekijken moesten we voor ons 3-en 180 NOK (25 euro!) betalen, dat vonden we iets te veel en we zijn doorgereden. Eenmaal over de Hardangervidda zijn we gestopt bij de parkeerplaats van de Vøringsfossen. Daar hadden we gisteren een souvenirwinkeltje gezien die ook allemaal stenen verkocht. Ciska er nog een aantal stenen voor haar verzameling gekocht. Toen we in Brimnes op de ferry naar Bruravik stonden te wachten begon het weer te regenen. Zo ongeveer op dezelfde plaats als waar het 's ochtends was gestopt met regenen. Zou het hier de hele dag geregend hebben?

De laatste dag in Ålvik hebben we naar de stad Bergen bezocht. Onderweg daarheen zo af en toe regen, maar toen we eenmaal in Bergen waren was het droog en schitterend weer. In de zon was het zelfs behoorlijk warm, in de schaduw daarentegen was het toch wat fris. De auto hebben we in een parkeergarage gezet en daarna zijn we naar de Tourist Info gelopen om wat informatie over de stad op te halen. Vanaf de Tourist Info zijn we de straat overgestoken om over de vismarkt aan de haven te lopen. Daarna naar Bryggen gelopen, het oude deel van Bergen met nog een aantal gebouwen uit de middeleeuwen. Hier krijg je een indruk van hoe Bergen er in die tijd moet hebben uitgezien. Deze oude houten pakhuizen vormden tot 1754 het hart van de Hanzehandel in Noorwegen. Dit gedeelte van de stad was al een handelscentrum voor vis en visproducten lang voordat er de Duitse kooplieden kwamen. De houten gebouwen zijn in de loop der eeuwen diverse malen door brand verwoest. In 1955 was de laatste brand en toen zijn slechts 10 van de historische panden gespaard. Na een rondwandeling door Bryggen zijn we naar de Rosenkrantz toren gelopen. We wilden daar de toren beklimmen maar daar moesten we zolang wachten dat we dat maar gelaten hebben. De rest van de vesting is gratis te bekijken en vanaf de muren heb je een mooi uitzicht over een gedeelte van de haven van Bergen. Onze volgende bestemming in Bergen was de Fløi Banen, met deze in 1928 aangelegde kabelspoorbaan zijn we naar de top van de 320 meter hoge Fløyen berg gegaan. Van bovenaf wordt een schitterend uitzicht over de stad en verre omgeving geboden. Na wat te hebben gedronken zijn we weer naar beneden gegaan en hebben we de kathedraal bezocht. Niet veel bijzonders, alleen een paar van de gebrandschilderde ramen zijn wel mooi. Onze volgende expeditie was het vinden van het kantoor om het tolgeld voor Bergen te betalen. Bij het binnenrijden is het kenteken van de gefotografeerd en nu moeten we nog ergens betalen. Het kostte wat moeite om het kantoor te vinden, maar uiteindelijk hebben we het bij een benzinestation gevonden. We moesten 15 NOK betalen. Vanaf het benzinestation terug naar het centrum gelopen en onderweg in het park even van het mooie weer genoten alvorens we weer naar de vismarkt zijn gegaan om wat vis te kopen. Nadat we nog een internetcafé hadden bezocht hebben we op een terras wat gegeten alvorens we weer terug naar huis zijn gereden. In Ålvik was het voor de verandering ook eens droog en we hadden een schitterend zicht vanuit ons huisje over de Hardangerfjord.

Op zaterdag 4 augustus zijn we vroeg opgestaan om alles in te pakken en het huisje schoon te maken want we hadden een lange reis naar ons tweede huisje in Sulesund voor de boeg en we moesten om 10 uur uit het huisje zijn. Toen we opstonden was het nog droog, maar tijdens het inpakken van de auto begon het te regenen. Tegen 10-en zijn we vertrokken voor de lange rit naar Sulesund. Via Voss en Vik zijn we naar Vangsnes gereden vanwaar we zijn overgevaren naar Dragsvik. Op de kade en de boot hebben we wat gegeten en gedronken. Via Jølster en Gloppen zijn we naar de ferry van Anda naar Lote gereden. Tot nu toe had het de hele reis vanaf Ålvik onophoudelijk geregend, maar net voordat we bij de ferry waren begon het op te klaren en liet de zon zich zien, het land ziet er toch een stuk liefelijker uit als het door de zon wordt beschenen dan dat het in een grijze regensluier is gehuld. Van Lote zijn we over de weg Volda gegaan, we hebben de ferry van Folkestad naar Volda links laten liggen en zijn om de Austefjord heen gereden. De derde en laatste ferry voor deze dag was die van Festøya naar Solavågen. Eénmaal in de laatste plaats aangekomen waren we in de gemeente Sula en was het nog maar een klein stukje rijden naar ons tweede huisje in Sulesund. Daar kwamen we om ongeveer 18:45 aan, bijna 9 uur nadat we waren vertrokken uit Ålvik en in die tijde hebben we in totaal 436 km afgelegd. Zeker in het fjordengebied in het westen van Noorwegen schiet het door alle veerponten niet op en moet je rekening houden met een gemiddelde snelheid van zo'n 50 á 60 km/uur. Ons tweede huisje is al behoorlijk oud, het is gebouwd in het begin van de vorige eeuw, en het is groter dan het vorige huisje. Het huisje is ingericht met meubels uit de jaren 60 van de vorige eeuw. Ook dit huisje staat weer aan een fjord en wel de Sulafjord. Wel niet zo heel dicht bij als het huisje in Ålvik maar vanuit de woonkamer hebben we een mooi zicht op de fjord en de bergen aan de overkant van het water.