Vakantie Noorwegen 2007

Woensdag hebben we uitgeslapen, we wilden niet zo ver weg als dinsdag. Na het ontbijt hebben Arjan en Ciska nog de vissen in de vijver voor het huis met oud brood gevoerd. Eén van de vissen in de vijver zwemt rond met een oranje dobber achter zich aan. Er is waarschijnlijk op hem gevist en de lijn is gebroken, dus waarschijnlijk zit het haakje nog in z'n bek en de dobber plus een stuk van de lijn volgt hem steeds. Het is dan ook eenvoudig om deze vis terug te vinden in de vijver. Na het vissen voeren zijn we naar Elverum gereden om daar het bosmuseum te bezoeken. Zodra we van huis vertrokken begon het te regenen en dat is eigenlijk de hele dag maar door gegaan. Soms hard, soms zachtjes, dan weer even droog, maar de hele dag door was het nat. In het hoofdgebouw van het museum was dat niet zo erg, maar er is ook een groot buiten terrein bij. Het museum is gewijd aan de bosbouw in Noorwegen en alles wat met het gekapt hout kan worden gedaan, huizen, meubels, papier, etc. Naast het hout wordt ook veel aandacht besteed aan de overige flora en fauna in en buiten de bossen in Noorwegen, zoals vogels, vissen, grote en kleine zoogdieren, etc. Erg interessant museum waar je wel een dag kan doorbrengen, zeker als het mooi weer is en je het uitgebreide buiten gedeelte ook wilt bezoeken. Daar is bij ons ivm de regen weinig van terecht gekomen. We zijn wel even buiten geweest toen het wat miezerde. Ciska heeft nog er nog wel een tijdje als ware Nederlandse waterbouwkundige dammen gebouwd in een soort waterspeelplaats met stromend water (niet de regen). Tegen vier uur zijn we weer terug gegaan naar huis om nog thuis te kunnen eten voor we om 7 uur met de eland safari vanuit Trysil zouden vertrekken.

Bij de Tourist Info in Trysil hadden we zondag een kaartje gekregen met daarop aangegeven de plaats vanwaar we zouden vertrekken. Dat was in de buurt van een supermarkt en op de parkeerplaats hebben we een tijd gewacht tot we het minibusje waarmee we op safari zouden gaan zagen. Maar het kwam maar niet. Om 7 uur is Arjan, toen het even wat droger was, op onderzoek gegaan en zag ergens een minibusje staan, maar die was leeg. Even verderop liep iemand rond en die kwam naar Arjan toe met de vraag of hij voor de elandsafari kwam. Dat was zo en we zijn toen naar het kantoor van het bedrijf gegaan dat de safari verzorgde. Daar stond het busje al klaar en we zijn samen met nog een Duits echtpaar vertrokken. Het weer was gelukkig inmiddels wat opgeklaard en het was gestopt met regenen. We zijn naar een plaats in het bos zo'n 15 km ten noorden van Trysil gereden waar de chauffeur ons eerste het één en ander over de eland heeft verteld. Maar voor we daar waren hadden we de eerste 3 elanden van ongeveer een jaar oud al gezien. De chauffeur vertelde onder andere hoe je het verschil tussen een mannetje en vrouwtje kan zien als het mannetje (nog) geen gewei heeft, hoe het gewei groeit en dat een vrouwtje tussen de 1 en 3 jongen per jaar krijgt, deze jongen worden meestal half mei geboren na een draagtijd die gelijk is aan die van een mens, negen maanden. Na het verhaal van de chauffeur hebben we een tijd gereden zonder een eland te zien. Uiteindelijk zag Arjan er één tussen de bomen. Het bleken er uiteindelijk twee, een moeder met jong die vervolgens snel het bos invluchten. Daarna nog een tijd zonder succes gereden met nog een stop voor koffie, koek en elandworst. Tijdens de koffie begon het weer te plenzen en we zijn weer snel het busje ingegaan. In de bossen rond Trysil wordt tijdens het jachtseizoen van september tot december veel op elanden gejaagd, per jaar worden er in deze streek zo'n 1000 stuks afgeschoten. Toen we weer terug reden was het gestopt met regenen en even later zagen we nog een eland aan de rand van het bos staan. Deze bleef ons van een afstand aankijken, maar bleef wel staan en even later ging ze door met eten. Deze hebben we vanaf een afstand goed kunnen gadeslaan. Een foto ervan maken was niet eenvoudig, zeker omdat het al begon te schemeren. We hebben er zeker zo'n 10 minuten naar kunnen kijken voor we verder reden, terug naar Trysil. Onderweg daarheen zagen we nog 3 elanden in de berm van de weg, in totaal hebben we er dus 9 gezien, meer dan het gemiddelde volgens de chauffeur. Even na 10 uur waren we terug in Trysil en zijn we naar Østby gereden, onderweg goed kijkend of we nog een eland op of langs de weg zagen. Helaas niet.

Toen we de volgende dag wakker werden en nog in bed lagen hoorden we het buiten enorm hard regenen, een ware wolkbreuk. Van schrik zijn we niet opgestaan. Pas later, toen het wat droger leek, durfden we eindelijk uit bed te komen. Het weer was niet veel anders dan we inmiddels gewend zijn in Noorwegen. Veel regen, weinig regen en soms, tussen de buien door, was het even droog. Voor vandaag hadden we het Støa kanaal, niet ver van Østby vlakbij de Zweedse grens, en een elandpark in de buurt van Ljørdalen op het programma staan. Toen we na het ontbijt vertrokken richting het kanaal was het gelukkig droog, maar de lucht zag er in alle richtingen dreigend uit. Naar het Støa kanaal was het slechts zo'n 11 km rijden. Vanaf de parkeerplaats, waar één andere auto stond, ook een Nederlander, was het nog een klein stukje lopen naar het kanaal zelf. Daar kwamen we nog een Nederlands gezin tegen die met de fiets op vakantie waren in Zweden en Noorwegen. Het kanaal is nu niet meer in gebruik, maar werd vroeger gebruikt om boomstammen van Noorwegen naar Zweden te transporteren. Het hout werd gehakt in de bossen rond Ljørdalen en moest naar de houtzagerijen aan de rivier de Klarälven in Zweden. Daarvoor moest het naar het Flersjøenmeer. In eerste instantie ging dat met paarden over het land, maar dat was teveel werk en te duur. Toen is er besloten om een aantal kanalen te graven waarvan het Støa kanaal een onderdeel is. Om het hoogte verschil te overbruggen was een soort sluis nodig. Dit is de installatie die je bij het Støa kanaal nog steeds kan bekijken. De bouw van het hele systeem begon in 1855 en was gereed in 1858 en het is tot 1901 in gebruik geweest. In 1991 is de installatie in het Støa kanaal gerestaureerd. Het bestaat uit twee karretjes waarop de boomstammen werden getransporteerd en die met behulp van waterraderen werden aangedreven. We hebben de installatie bekeken en een korte wandeling in de buurt gemaakt. Na dit bezoek zijn we naar Ljørdalen gereden om het elandpark te bezoeken.

Via een paar onverharde wegen zijn we naar Ljørdalen gereden, bij aankomst bij de Tourist Info in Ljørdalen was de auto helemaal bruin van de modder van de weg, hij zag er niet meer uit. Bij de Tourist Info bleek dat het elandpark helemaal niet bij Ljørdalen is, maar in het Fulufjället National Park bij de plaats Mörkret in Zweden, zo'n 60 km van Ljørdalen. Bij het benzinestation naast de Tourist Info hebben we wat gegeten en gedronken en toen zagen we in de folder van het park dat er om 14:30 een begeleide tour door het park was. Bij de Tourist Info kon men ons vertellen dat dat de enige mogelijkheid is om het park te zien, je kan er niet op eigen gelegenheid doorheen. Het was inmiddels 13:30 en hadden dus nog ongeveer een uur om er te komen. We zijn direct in de auto gestapt en Arjan heeft flink doorgereden en om 14:15 waren we bij het park, het was gelukkig nog steeds droog en onderweg begon er zowaar wat blauwe lucht zichtbaar te worden. Toen we bij het Moose Adventure elandpark aankwamen was het zowaar warm en zonnig! Achter de balie stond een Nederlander, een student bosbouw die er stage liep. We konden gelukkig met Noorse kronen betalen, Zweedse hadden we uiteraard niet, we kregen euros terug en gelukkig geen Zweeds kronen. Om 14:30 begon de rondleiding onder leiding van de Nederlander. Omdat het terrein behoorlijk modderig was konden we er laarzen lenen, erg handig! Als eerste zagen we een moeder eland met twee jongen die in mei zijn geboren. Daarna gingen we verder het park in op zoek naar de vader en de andere moeder met jong. Die hadden we ook snel gevonden. De gids ging uit de beveiligde zone waar de elanden niet kunnen komen om te proberen de moeder met jong te bewegen om op te staan omdat ze overdag rusten en alleen 's ochtends en 's avonds actief zijn. Door ze wat berkenblaadjes voor te houden kwamen ze in beweging, de mannetjes eland bleef liggen en kwam niet overeind. We hebben heel wat foto's kunnen maken, dat ging een stuk beter dan tijdens de elandsafari van gisteravond. En behalve dat de elanden veel beter zichtbaar waren en het ook gemakkelijker was om ze te fotograferen dan tijdens de elandsafari, was het ook nog eens een heel stuk goedkoper dan de elandsafari. Verder ben je er hier 100% zeker van dat je ook echt elanden zal zien, tijdens zo'n safari moet je dat altijd maar weer afwachten. Maar tijdens zo'n safari zie je de dieren wel in het wild en dat maakt zo'n safari wel weer een stuk avontuurlijker. Na de wandeling van ongeveer een uur waren we weer bij de ingang waar we buiten op het terras wat hebben gedronken en Ciska nog even in de naastgelegen speeltuin heeft gespeeld. Vervolgens zijn we weer terug gereden naar Noorwegen, we waren nog maar net op weg of het begon weer te regenen. Gelukkig niet veel, het was snel weer droog. Uiteindelijk via een andere onverharde weg naar Trysil gereden om boodschappen te doen en vervolgens door naar Østby. Daar scheen inmiddels de zon zo fel dat Ciska tijdens het eten begon te zeuren dat de zonneschermen naar beneden moesten omdat de zon zo fel in haar ogen scheen. Hebben we eindelijk eens een keer zon, wil ze hem weer weg hebben!

Omdat we hadden besloten dat we zaterdag onderweg naar Drammen via Raufoss zouden gaan om daar het zwemparadijs te bezoeken, hadden we voor vrijdag weinig op het programma staan. Tijdens het ontbijt zagen we aan de bosrand vlak bij ons huisje opeens een ree staan, even later zagen we ook nog twee jongen. Dat was wel leuk om zo wat wild in de achtertuin te zien. Na het eten zijn we naar Trysil gereden om bij de Tourist Info de email te checken. Terwijl Arjan daar mee bezig was zijn Hilleke en Ciska het winkelcentrum van Trysil gaan verkennen. Na nog een rondje door Trysil te hebben gelopen zijn we terug gegaan naar ons huis. We hadden voor de middag ook nog het plan opgevat om bij Vestby op het meer te gaan kanovaren, maar dat hebben we niet gedaan en daar waren we achteraf blij om, want even later begon het enorm hard te regenen en zelfs te hagelen. We zijn ook begonnen om alvast de bagage bij elkaar te zoeken en in de auto te pakken zodat we morgen op tijd weg kunnen. 's Avonds zijn we gaan eten in een pannenkoeken restaurant in Plassen, op zo'n 100 meter van de grens met Zweden. Ze hadden er zelfs een Nederlands menukaart, wel zo handig voor Ciska, kon ze eindelijk zelf de kaart lezen.