Vakantie Noorwegen 2007

De eerste dag in ons nieuwe huisje hebben we uitgeslapen en vervolgens zijn we op weg gegaan naar Ålesund, slechts zo'n 30 km rijden vanaf Sulesund. Onderweg naar Ålesund begon het opnieuw zachtjes te regenen. Bij aankomst hebben we de auto bij de Tourist Info geparkeerd, gratis omdat het zondag is, en hebben we bij de Tourist Info informatie over een stadwandeling gehaald en over een trip naar het vogeleiland Runde. Vervolgens hebben we een klein gedeelte van de stad bekeken. Op een zondag is daar niet zo veel aan omdat de meeste winkels gesloten zijn en het dan een doods aandoende plaats is. Ålesund is bekend om zijn vele huizen in Art Nouveau stijl. Deze zijn na de grote stadsbrand van 1904 in 3 jaar tijd gebouwd met Europese steun. Hierin is Ålesund dan ook uniek binnen Noorwegen en zelfs binnen Europa. De stad is gebouwd op een aantal, door bruggen verbonden, eilanden. We hebben maar een klein gedeelte van de wandeling gelopen omdat het nog steeds een beetje regende. Toen we ergens wat wilden gaan drinken konden we geen gelegenheid vinden die geopend was. Maar even later liepen we langs de haven en zagen daar een rondvaartboot die op het punt stond te vertrekken. We aan boord gegaan en zaten we in ieder geval droog en we konden er iets te eten en drinken krijgen. De rondvaart duurde in totaal 1,5 uur. Onderweg werd er nog gestopt bij Devold, een museum over de Noorse brei-industrie, en bij het Sunnmøre museum, een openluchtmuseum dat vooral over de visserij gaat. Eventueel kun je bij die musea uitstappen, ze bekijken en de volgende boot nemen om de rondvaart af te maken, wij hebben dat niet gedaan. Eénmaal terug in Ålesund zijn we met de auto naar het aquarium van Ålesund gereden. Dit Atlanterhavsparken is één van de grootste zoutwateraquaria van Noord-Europa. Het park ligt direct aan de kust en binnen zijn er naast de diverse aquaria met vele soorten vissen ook diverse tentoonstellingen over het leven in de zee te zien. Om 15:00 werden in één van de aquaria de vissen gevoerd. Dit mochten de kinderen doen, uit een grote emmer konden ze garnalen pakken en die aan de vissen voeren. Even later, om 15:30, werden in het grote aquarium de grote vissen gevoerd door een duiker die onder grote publieke belangstelling, kom dus op tijd als je een zitplaats wilt hebben, met een grote zak voer in het aquarium tussen de vissen doorzwom.

Toen we de volgende morgen opstonden zagen we zowaar geen grijze sluier buiten maar konden we zo hier en daar wat blauwe lucht ontwaren. Omdat de dag er zo hoopval uitzag besloten we om deze dag de Geirangerfjord te bezoeken, volgens de boekjes de mooiste fjord van Noorwegen. Om 9:15 zijn we vertrokken richting Magerholm om daar de ferry over de Storfjord naar Ørsneset te nemen. Eénmaal op de ferry begonnen alle wolken rond de bergen weg te trekken en beloofde het echt een stralende dag te worden. Via Stranda zijn we naar Hellesylt gereden vanwaar de ferry over de Geirangerfjord naar Geiranger vertrekt. Voor we in Hellesylt waren zijn we nog gestopt bij een uitzichtpunt vanwaar een eerste blik kan worden geworpen op de Geirangerfjord. In Hellesylt moesten we nog ruim een uur wachten voor de ferry vertrok. Die tijd hebben we gebruikt om wat te eten en te drinken. Even na het middaguur kwam de ferry binnen en even later konden we aan boord rijden. Iets over half één vertrokken we voor de ruim een uur durende cruise van 20 km over de fjord naar Geiranger. We zaten op het bovendek en genoten van het uitzicht en het onvoorstelbaar warme weer. De boot werd omringd door meeuwen terwijl de ene na andere waterval aan ons voorbijschoof. Rond kwart voor twee reden we van de boot af in Geiranger en nadat we de auto hadden geparkeerd zijn we in een restaurantje wat gaan eten voordat we een korte wandeling door het dorpje gingen maken. In dit over toeristische plaatsje loop je van de ene souvenirwinkel naar de andere. Veel meer dan dat plus diverse hotels en restaurants zijn er niet in Geiranger. In Geiranger hadden we ook de hoogste temperatuur van deze vakantie tot nu toe, het kwik liep op tot tegen de 30 graden. Boven de 20 graden hadden we zelfs nog niet meegemaakt deze vakantie en dan ineens dit! Om een uur of drie zijn we weer vertrokken naar een uitzichtpunt ver boven Geiranger. Nadat we van het uitzicht hadden genoten zijn we weer terug gereden naar Geiranger om vervolgens aan de andere kant van het dorp weer omhoog te gaan naar het volgende uitzichtpunt. Hier was een klein watervalletje waar de zon in scheen en er zodoende een kleine regenboog in zichtbaar was. Ciska is nog op zoek gegaan naar de pot met goud, ze heeft hem helaas niet gevonden. Na ook hier weer de nodige foto's te hebben gemaakt hebben we onze weg weer vervolgd naar de ferry die ons over de Norddalsfjord van Eidsdalen naar Linge vervoerde. Deze overtocht was trouwens gratis, toen Hilleke wilde betalen toen we de boot afreden kreeg ze haar geld weer terug (dit is niet normaal, je moet er normaal gewoon voor betalen). Van Linge zijn we naar de Trollstigen (Trollenpad) gereden, het beroemdste stukje weg van Noorwegen. Het is een weg waarbij je met 11 haarspeldbochten in bijna 7 km van een hoogte van bijna 700 meter afdaalt naar zo'n 200 meter. Voordat we aan deze afdaling begonnen hebben we eerst wat gedronken en bij het uitzichtpunt wat foto's van de weg gemaakt. In bijna 12 minuten hebben we de afdaling gedaan waarbij we een enkele stilstaande tegenligger zagen die met een oververhitte motor langs de kant van de weg stond. In Andalsnes hebben we vervolgens wat gegeten voordat we de laatste anderhalf uur terug reden naar Sulesund.

Toen we zondag met de rondvaartboot vanuit Ålesund aan het varen waren, was één van de twee stops bij het Sunnmøre openluchtmuseum. Dat zag er wel leuk uit en omdat we in een folder gelezen hadden dat er in de zomermaanden op woensdagen voor kinderen allerlei activiteiten worden georganiseerd hebben we op woensdag 8 augustus een bezoek aan dit museum gebracht. Het gaat pas om elf uur open en het is maar een klein stukje rijden vanaf ons huisje dus pas om kwart voor elf zijn we vertrokken en na ongeveer een half uur rijden waren we bij het museum. Er is een deel binnen en buiten staan diverse oude houten gebouwen uit deze streek waaronder een aantal huizen, boerderijen, pakhuizen, een kerk en een school. Er is ook veel aandacht voor de visserij en scheepvaart door de nabijheid van de zee. We hebben ook nog een boottocht van ongeveer een uur gemaakt met een replica van een Noors vikingschip waarvan het origineel bij Roskilde in Denemarken is gevonden. Deze replica is echter wel met een motor uitgerust en helaas gebruikten we dus niet het zeil. Onderweg mochten de kinderen aan boord aan het roer staan, ook Ciska heeft een tijdje de boot bestuurd. Eén van de activiteiten die voor kinderen was georganiseerd was onder andere hout snijden. Ciska heeft daar ook nog een stuk hout gesneden, ze wil hier thuis een lepel van gaan maken. Nadat ze daarmee klaar was hebben we een rondje langs een deel van de oude gebouwen gemaakt, sommige waren open en kon je ook van binnen bekijken. Na nog wat te hebben gedronken hebben we de oude boten in het botenhuis bekeken voordat we weer weg gingen. Voordat we terug gingen naar Sulesund zijn we nog naar Ålesund gereden om daar op zoek te gaan een internet mogelijkheid. Deze hebben we gevonden in de Tourist Info. Onderweg terug naar huis begon het dan toch te regenen, voor het eerst deze week. Dat bleef het ook tot in de avond toen.

Donderdag zijn we naar het noorden gegaan. Met de ferry zijn we van Vestnes naar Molde overgestoken. Volgens de boekjes was Molde zelf niet zo boeiend dus zijn we direct doorgereden naar het vissersplaatsje Bud wat volgens de diverse boekjes wel een leuk plaatsje moest zijn. Eenmaal in Bud aangekomen zijn we eerste naar de Tourist Info gereden, daar was verder weinig te zien, maar direct naast de Tourist Info is een ondergronds fort Ergan dat in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers is gebouwd. Het is een waar doolhof van gangen, tunnels en ruimten onder de grond. In diverse ruimtes zijn tentoonstellingen ingericht waarbij het alleen jammer is dat alle bijschriften enkel in het Noors zijn. De bouw van het fort begon in 1941 en was gereed in april 1943. Het fort maakte deel uit van Hitlers 'Atlantik Wall'. Van mei tot november 1945 werd het fort ontruimd, de wapens werden in zee gedumpt en de barakken en inrichting werden verkocht. We hebben vrij lang door en over het fort gestruind alvorens we van Bud op weg gingen naar de volgende bestemming, de Atlanterhavsveien.

Vanaf Bud gaat de weg naar de Atlanterhavsveien langs de Hustadvika. Dit is een berucht stuk kust vanwege de vele kleine rotsachtige eilandjes waardoor er lastig te varen is. De Atlanterhavsveien is een ruim 8 km lange weg met daarin 8 bruggen. De grootste hiervan is de Storseisundet brug. De constructie is begonnen in 1983 en op 7 juli 1989 is de weg geopend. Op een aantal van de kleinere bruggen staan veel mensen te vissen, oppassen dus dat je hier geen vis tegen de voorruit krijgt, er staan ook borden om je voor de vissers te waarschuwen. Vervolgens wilden we nog naar Kristiansund, maar dat bleek ivm nog een ferry te laat te gaan worden en die plaats hebben we maar gelaten voor wat hij is en we hebben een rondje over het eiland Averøya gereden en het staafkerkje van Kvernes bezocht. Dit is de nieuwste staafkerk van Noorwegen die in ongeveer 1300 is gebouwd. Het kerkje heeft een schitterend interieur met onder andere het model van een zeilschip aan het plafond. Na het bezoek aan dit kerkje hebben we ons rondje over het eiland verder vervolgd en opnieuw via de Atlanterhavsveien terug naar Molde en met de ferry terug naar Vestnes. Deze overtocht duurt ruim een half uur verder beschikt de ferry over een restaurant en hebben we de tijd aan boord nuttig besteed door daar te gaan eten.

Omdat de trip van Ålvik naar Sulesund zo veel in beslag nam, besloten we om de reis naar ons laatste huisje in Østby, nabij Trysil en de grens met Zweden, in twee etappes te doen en onderweg ergens te overnachten. Van Sulesund naar Østby is namelijk bijna 600 kilometer en dat gaf ons tevens de gelegenheid onderweg ook nog het één en ander te bekijken. De eerste stop was bij het Rozenkerkje in Stordal. Dit kleine, van binnen schitterend beschilderde kerkje is gebouwd in 1789. De kerk is destijds door vrijwilligers gebouwd op de plaats van een vroegere staafkerk. De pilaren in de kerk zijn nog van deze vroegere staafkerk. Het was helaas niet toegestaan om te fotograferen in de kerk, het meisje dat bij de ingang zat zag ons met camera's naar binnen gaan en volgde ons om te zien of we geen foto's gingen maken. In de kerk was ook nog een balkon vanwaar je een mooi zicht had op het interieur. Terwijl Hilleke beneden het meisje onder het balkon allerlei vragen stelde kon Arjan toch wat foto's maken. Zonder flits uiteraard en een digitale camera maakt geen lawaai. Na dit korte bezoek hebben we onze weg vervolgd via Åndalsnes naar Dombås. Onderweg hebben we nog gelunched en na Åndalsnes zijn we gestopt bij de Trollvegen, de steilste en hoogste rotswand van Europa van meer dan 1000 meter hoog. In het verleden zijn er wel mensen met een parachute vanaf gesprongen. Maar na een aantal ongevallen is dat tegenwoordig verboden. Het is jammer dat de zon hier altijd verkeerd staat, het is lastig om er een goede foto van te maken. Vanaf de Trollvegen zijn we in één ruk naar Dombås gereden om bij de Tourist Info te informeren naar het Trollenpark. Dat is eenvoudig, die ligt er pal naast in het centrum van Dombås. Dit Trollenpark is een soort gangenstelsel met levensgrote trollen en diverse verhalen over de trollen. Pas aan het einde zagen we dat het niet was toegestaan om foto's te maken. Maar toen hadden we ze al gemaakt en om ze nou weer te wissen gaat iets te ver. Nadat we nog wat boodschappen hadden gedaan zijn we op zoek gegaan naar een camping met vrije hutten. We hadden snel een camping gevonden langs de weg richting Lillehammer zodat we de volgende dag snel weer verder konden gaan naar Østby. De Ulekleiv camping was een kleine camping met een stuk of 10 hutjes, die niet duur waren. Voor 270 NOK hadden we een 4 persoons hutje.

De volgende dag hebben we na het ontbijt onze weinige spullen gepakt, de hut aangeveegd en toen op weg richting Lillehammer. Toen we opstonden zag het er wel bewolkt uit, maar de zon deed zijn best om er doorheen te breken. Echter toen we eenmaal op weg waren begon het toch weer te regenen. We besloten om in Lillehammer even te stoppen om wat te eten en te drinken. In onze reisgidsen hadden we gelezen dat er ook een automuseum is. Bij de Tourist Info, gevestigd in het station, hebben we e.e.a. nagevraagd. Na wat te hebben gegeten zijn we naar het museum gereden. Het was inmiddels steeds harder gaan regenen, volgens onze Trotter reisgids was het automuseum een goed uitje voor een regenachtige dag, dat komt dan toch weer mooi uit. Het Norsk Kjøretøyhistorisk Museum was snel gevonden, en we hebben er ongeveer een uur rondgelopen in ruim een eeuw Noorse autohistorie. Eens kende Noorwegen ook een auto industrie maar die is gestopt aan het einde van de jaren vijftig van de vorige eeuw. Behalve auto's staan er ook koetsen, sleeën, fietsen en motoren. Ook andere zaken die met auto's te maken hebben zoals bijvoorbeeld een garage zijn er te zien. Toen we het museum weer uit waren hebben we nog wat boodschappen gedaan alvorens we onze weg richting Østby vervolgden. Het was inmiddels nog harder gaan regenen en het rijden was geen pretje. Op de kaart stond dat de E6 een snelweg werd van net voor Lillehammer tot Oslo, maar we zagen niet echt een verschil met de overige wegen in Noorwegen, nog steeds dezelfde 2-baans weg met een maximum van 80 km/u. En omdat het zo druk is op deze weg, lag de snelheid niet veel hoger dan 60 tot 70 en inhalen was ook niet mogelijk omdat het de andere richting op ook erg druk was. In Hamar hebben we de 'snelweg' verlaten, daar hield het overigens ook op met regenen gelukkig. Tot Elverum was het nog vrij druk op de weg, maar vandaar tot Trysil was de weg verlaten en was de toegestane maximum snelheid zelfs 90! Om ongeveer 16:45 waren we bij het huis in Østby waar we de sleutel voor ons volgende huisje moesten ophalen, we hadden via Novasol opgegeven dat we de sleutel bij de eigenaar zouden ophalen. Er was echter niemand thuis en we zijn maar naar het huisje gereden. Bij het huisje was echter ook niemand en na verloop van tijd maar weer terug gereden naar het huis van de eigenaar waar ook nog steeds niemand was alhoewel er wel licht in het huis aan was. Uiteindelijk zijn weer naar het huisje gegaan in de hoop dat we elkaar wellicht net hadden gemist, maar helaas nog steeds niemand te zien. We hebben nog gezocht naar een sleutel en Ciska kwam met het idee kwam om in de brievenbus te kijken. En jawel, daar zat de sleutel in, dat hadden ze dan van Novasol ook wel beter mogen communiceren. Eenmaal in het huisje is het, zoals bij ieder huisje, eerst een ontdekkingstocht wat er allemaal wel en niet is. Het huisje staat verlaten in een bosrijke omgeving, het is ook een stuk groter dan de vorige twee huisjes.

Zondag hebben we eerst eens lekker uitgeslapen en na het ontbijt hebben we geprobeerd om uit te vinden waarom het water uit de kraan zo verschrikkelijk bruin is. We hadden er ook geen koffie van gemaakt want we weten niet wat er mee aan de hand is. We hebben ook geprobeerd om de eigenaar te bellen, maar dat is niet gelukt. We hebben weinig of geen bereik met onze mobiele telefoons in dit afgelegen gebied. Soms werken ze wel en dan later weer niet. Onze eerste doel deze dag was de Tourist Info in Trysil. Daar stond zowaar een Nederlands meisje achter de balie, dus dat was wel handig. Ze heeft ons het één en ander verteld over wat er allemaal in de omgeving is te doen en te zien. Tevens heeft een Noorse collega van haar de eigenaar van het huis gebeld om te vragen naar de herkomst van het bruine water. Het is niet gevaarlijk, het komt omdat het water uit een beek naast het huis wordt gepompt en na veel regenval wordt het water bruin. We kunnen het wel gewoon gebruiken alhoewel het er niet smakelijk uit ziet en ons werd aangeraden om het water in de koffiezetter te koken en door een koffiefilter te laten lopen om het wat te filteren. Verder hebben we ook bij de Tourist Info voor woensdag avond een eland safari geregeld. Na het bezoek aan de Tourist Info hebben we bij een naburig café koffie gedronken, dat hadden we bij het ontbijt niet gemaakt, en vervolgens zijn we naar een soort kinderboerderij in de buurt van Elverum gereden, de Snippen Gård in Julussdalen. Daar hebben we de rest van de middag doorgebracht met het kijken naar beesten die je in Nederland ook overal kan zien zoals geiten, paarden, koeien, kippen, varkens, enz. Ciska heeft hier voor het eerst van haar leven gevist. Binnen een paar minuten had ze al beet en haalde ze een 1,8 kg zware regenboogforel uit het water. Het bleek dat je de vis dan (dood) mee kreeg naar huis (wel tegen betaling uiteraard). We hebben hem laten schoonmaken en morgen gaat hij op de BBQ. Nadat Ciska nog even in de speeltuin had gespeeld zijn we weer vertrokken en via wat binnendoor weggetjes zijn we terug gereden naar ons huisje in Østby.

Toen we maandag vroeg opstonden kwam voor de verandering de regen weer eens met bakken uit de hemel, het was tenslotte al weer twee dagen geleden dat we regen hadden gezien. We stonden vroeg op omdat we naar het spoorwegmuseum in Hamar wilden gaan. Daar is ook buiten een aantal dingen te zien dus we hoopten dat het in Hamar wat droger zou zijn. Onderweg bleef het maar plenzen, maar toen we van Elverum naar Hamar reden zagen we in de verte al wel een blauwe lucht. Toen we dichter bij waren vreesden we dat het slechte weer aan de oostkant van het Mjøsa meer zat en het mooie weer aan de westkant. Maar gelukkig toen we in Hamar aankwamen was de regen opgehouden en hadden we verder een dag met stralend zonnig weer. Het museum hadden we snel gevonden, het was er niet druk. We zijn eerst door het hoofdgebouw gewandeld waar een impressie wordt gegeven van de historie van de Noorse spoorwegen. Daarna hebben we buiten een kort ritje gemaakt met een smalspoor stoomtreintje over het uitgestrekte buitenterrein van het museum, het ritje duurt echter maar een paar minuten. Het museum is verder erg leuk opgezet, langs de smalspoorlijn staan diverse gebouwen die vroeger her en der door Noorwegen stonden en die naar dit museum zijn verplaatst. Toen we bij het eindpunt van de korte rit waren aangekomen hebben we eerst wat gedronken bij een oud restauratierijtuig alvorens we één van de locomotiefhallen zijn ingegaan waar onder andere zowel de grootste als de kleinste stoomlocomotief staan die ooit in Noorwegen hebben gereden. Langs de diverse oude gebouwen zijn we vervolgens terug gelopen in de richting van het hoofdgebouw. Na nog een loods met stoomlocomotieven te hebben bekeken heeft Ciska nog een rondje op een lilliputtrein gemaakt waarna we het hoofdgebouw weer zijn ingegaan waar Ciska nog een tijdje met een Fisher Price modelbaan heeft gespeeld. Na dit museum zijn we naar het centrum van Hamar gereden waar we op zoek zijn gegaan naar een boekwinkel. Hilleke wilde een recept voor Ciska's vis voor op de BBQ vanavond. In wat Noorse kookboeken hebben we wat gevonden. Arjan heeft met de digitale camera de recepten gefotografeerd zodat we ze 's avonds nog eens konden nalezen en vervolgens hebben we de boeken weer terug gezet. Na nog wat te hebben gedronken en een ijsje zijn we terug gereden richting Østby. In Elverum zijn we naar de supermarkt gegaan voor inkopen voor de komende dagen. Eénmaal thuis hebben we de vis gemarineerd en die hebben we daarna op de BBQ gelegd. Het duurde even voor hij goed gaar was, maar we hebben er heerlijk van gegeten. We waren blij dat Ciska maar een kleintje van 1,8 kg had gevangen. Er waren ook mensen die een vis van meer dan 4 kg boven water haalden. Geen idee wat wij met zo'n grote vis hadden gemoeten. Dan kun je de hele week vis eten.

De volgende dag zijn we opnieuw vroeg opgestaan omdat we een bezoek wilden brengen aan het mijnstadje Røros, op zo'n 2,5 uur rijden vanaf Østby. Tegen negen uur vertrokken we en na een mooie rit door het Noorse landschap waren we rond kwart over elf in Røros. Het was gelukkig mooi weer met wel zo hier en daar donkere wolken, maar de regen is weggebleven. Het was niet erg warm, slechts zo'n 14 graden maar we waren al lang blij dat het droog was. Als eerste zijn we bij de Tourist Info langs gegaan voor wat info en een wandelroute door het oude mijnstadje. Røros met zijn oude houten huisjes staat op de Wereld Erfgoed Lijst en is in al die jaren nooit door brand getroffen waardoor vele huizen uit de beginperiode er nog steeds staan. De toren van de uit 1780 stammende Bergstadens Zür kerk is door de hele stad heen te zien en fungeert als markant punt van deze plaats. De hoofdstraat van het plaatsje is gevuld met souvenirwinkeltjes en diverse kleine ambachtswerkplaatsjes. Vanaf 1644 was Røros voor meer dan 300 jaar het centrum van een gebied met veel kopermijnen. De laatste mijn werd in 1977, na 333 jaar mijnhistorie, gesloten. In al die jaren speelde de mijnindustrie een belangrijke rol in de economische en sociale ontwikkeling van Røros en omstreken. In het oude deel van stad, ook wel bekend onder de naam 'Bergstaden' vindt je nog veel karakteristieke oude huizen uit de 18e en 19e eeuw. In de vroegere smelterij (Smeltehytte) bevindt zich nu het Røros museum. Deze smelterij is in de loop der eeuwen diverse malen afgebrand en steeds weer opgebouwd. In het museum vindt je aantal schitterend gemaakte, werkende maquettes van diverse gebouwen en installaties die voor het winnen van het kopererts werden gebruikt. Vroeger werd vaak waterkracht gebruikt voor het aandrijven van de machines en zelfs dat is in de maquettes terug te zien. Ze zijn voorzien van kleine waterraderen die ook echt door water worden aangedreven. Naast de smelterij liggen enorme bergen met het slakken afval van de smelterij, deze kun je ook beklimmen en van bovenaf heb je een mooi uitzicht over het stadje. Ook deze slakken afvalberg is onderdeel van het cultureel erfgoed en het is dus niet toegestaan om wat slakken als souvenir mee te nemen. Vervolgens zijn we naar de Olavsgruva gereden. Dit is één van de mijnen waar vroeger het kopererts naar boven werd gehaald. Deze mijn is 2 maal gebruikt. De laatste maal was van 1932 tot 1972 en deze ligt onder de oude mijn. Deze mijn kun je ook in en je gaat in de nieuwe mijn tot zo'n 50 meter diepte onder de grond. In de mijn is het overigens behoorlijk koud, slechts zo'n 5 graden dus hou er rekening mee dat je warme kleding meeneemt. Je loopt door de diverse gangen en ziet de mijn zoals hij er uit zag toen hij voor het laatste maal werd verlaten. De rondleiding door de mijn eindigde in de Bergmannshallen. Een grote zaal diep onder de grond die ook wel gebruikt wordt voor het geven van concerten en theatervoorstellingen. Weer eenmaal terug boven de grond was het inmiddels ongeveer 5 uur en tijd om terug te gaan naar Østby. Onderweg hebben we in een restaurantje aan de oevers van het Femunden meer wat gegeten en Ciska heeft daarna nog even gespeeld in de speeltuin van de naastgelegen camping. Na nog wat over de camping te hebben gelopen hebben we onze weg vervolgd en om ongeveer half tien waren we weer terug in ons huis.

Zondag hebben we eerst uitgeslapen. Na het ontbijt zijn we vertrokken naar Drøbak een klein plaatsje zo'n 38 km ten zuiden van Oslo. De auto was overigens op onverklaarbare wijze z'n schurend geluid kwijt, tot gisteren op de camping bleef het vreemde geluid bij het nemen van bochten, maar nu was het opeens over, het was weer net zo onverwacht weg als het gekomen was. Bij Drøbak is de Oslofjord op z'n smalst. Hier is op 9 april 1940 de Duitse slagkruiser Blüchner door artillerievuur tot zinken gebracht. Door deze overwinning liep de Duitse aanval op Oslo vertraging op en kon de Noorse koning vluchten. In de zomer is Drøbak een toevluchtsoord voor rijke Noren en verder wonen er ook veel kunstenaars. In het plaatsje zijn dan ook veel galeries te vinden. Bij de Tourist Info hebben we een wandelroute door het plaatsje gehaald. Terwijl we daar mee bezig waren begon het te regenen. Vreemd weer toch weer vergeleken met gisteren toen we zulk schitterend zonnig weer hadden tijdens onze reis naar Drammen. In Drøbak is ook het huis van de Noorse kerstman vinden, maar binnen is het een kerstwinkel die het hele jaar open is, er is geen echte kerstman aanwezig zoals in Rovaniemi in Finland (zie ons Scandinavië reisverslag). We hebben er wel een versiering voor de kerstboom gekocht. Tijdens de rondwandeling door Drøbak kwamen we langs Badeparken, een soort strand langs de fjord waar tijdens zonnig weer kan worden gezwommen. Langs het water staan diverse duikplanken waar vanaf in de fjord kan worden gedoken. Nu was er echter geen enkele zwemmer te bespeuren. In een restaurant hebben we nog wat gedronken. We zagen daar de M/S Color Fantasy door de fjord varen, de grootste veerboot ter wereld waarmee wij dinsdag van Oslo naar Kiel zullen varen. Omdat het nog steeds regende hebben we vervolgens het aquarium bekeken, deze is gevestigd in hetzelfde gebouw als de Tourist Info. Er is een zelfbetaalkassa, maar Hilleke lukte het niet om daar met de creditcard te betalen. Na navraag bij de man in de Tourist Info konden we gratis naar binnen. In het aquarium zijn diverse aquaria met vissen en andere zeedieren die in de Oslofjord te vinden zijn. Voor kinderen is er ook een bak met vissen en andere zeedieren waar ze de dieren mogen aanraken. Na hier een klein uur te hebben rondgelopen zijn we terug gereden naar Drammen. We zijn langs het station gegaan omdat we morgen met de trein naar Oslo willen ipv met de auto. We hebben gekeken hoe laat de trein gaat en alvast kaartjes gekocht. Daarna terug naar de camping, het was inmiddels opgehouden met regenen.

Maandagochtend zijn we vroeg opgestaan, we hadden gisteren al kaartjes voor de trein gekocht en de trein gaat om 8:51 vanaf het station in Drammen. Ruim op tijd vertrekken we van de camping, rekening houdend met een eventuele ochtendspits op de weg en het zoeken naar een parkeerplaats bij het station. Beide leverden geen problemen dus ruim op tijd stonden we op het perron te wachten. De trein was op tijd en na een rit van ruim een half uur kwamen we tegen half tien aan op het centraal station van Oslo, Oslo S geheten. Als eerste bij de Tourist Info langs bij het station voor wat info en de aanschaf van een 24-uurs Oslo pass waarmee je gratis met het openbaar vervoer kan en gratis alle musea in Oslo kan bezoeken en gratis kan parkeren. Na wat te hebben gedronken zijn we door de belangrijkste straat van de stad gelopen, de Karl Johans Gate. Aan het einde daarvan hebben we het stadhuis bekeken met aan de buitenkant de schitterende houtsnijwerken met afbeeldingen uit de Noorse mythologie. Vervolgens zijn we naar de haven gelopen om vandaar met de ferry over te steken naar Bygdøy. Bygdøy is een schiereiland in Oslo en het is een exclusieve woonwijk. Ook zijn er diverse musea te vinden en dat was waarom we erheen gingen. Als eerste hebben we het Fram museum bezocht. Dit museum is gewijd aan de diverse poolexpedities die door Noren zijn uitgevoerd en het museum is gebouwd om het poolschip Fram. Met dit schip zijn door Fridtjof Nansen, Otto Sverdrup en Roald Amundsen poolexpedities gedaan naar zowel de Noord- als de Zuidpool. Het schip is nog geheel in tact in het museum aanwezig en kan zowel van binnen als van buiten worden bekeken. Na het Fram museum zijn we naar het Kon Tiki museum gegaan dat er tegenover ligt. Dit museum is gewijd aan de diverse reizen van de Noor Thor Heyerdahl met oa het vlot Kon-Tiki waarmee hij in 1947 in 101 dagen van Peru naar Polynesië vaarde en daarmee aantoonde dat het goed mogelijk was dat mensen uit Zuid-Amerika in de prehistorie in staat waren om de Zuidzee te bereiken. Het vlot is ook te zien in het museum evenals de Ra II, het vlot van papyrus waarmee hij in 1970 in 57 dagen van Marokko naar Barbados zeilde. Na het bezoek aan dit interessante museum hebben we wat gegeten en gedronken waarbij Ciska de mussen heeft gevoerd zijn we naar het volgende, ook aan schepen gewijde museum gegaan, het Vikingschip museum. In dit museum zijn drie opgegraven viking schepen te zien tezamen met diverse voorwerpen die op of in de buurt van de schepen zijn gevonden. Toen we dit museum in gingen kwamen we er achter dat we de Oslo pass van Ciska kwijt waren, voor de toegang tot het Kon-Tiki museum hadden we het nog gebruikt, maar nu kon Hilleke het niet meer terug vinden. Desondanks mocht Ciska toch gratis het museum in. De drie schepen die er geheel of gedeeltelijk te zien zijn, zijn het Oseberg schip, het Gokstad schip en het Tune schip. De eerste, het Oseberg schip is gevonden in een grote grafheuvel in Vestvold en opgegraven in 1904. Het schip is omstreeks 815-820 n.Chr. gebouwd en gebruikt als zeilboot voordat het als grafschip is gebruikt voor een belangrijke vrouw. Het Gokstad schip is ook gevonden in een grafheuvel in Vestvold in 1880. Het schip is omstreeks 890 n.Chr. gebouwd en later gebruikt als grafschip voor een belangrijke leider die rond het jaar 900 is overleden. Deze beide schepen zijn uitstekend bewaard gebleven door de dikke laag klei waarmee ze waren bedekt. Het derde schip, het Tune schip, is minder goed bewaard gebleven. Het is in 1867 in een grote heuvel in Østfold gevonden. Het is waarschijnlijk rond 900 n.Chr. gebouwd en ook gebruikt als grafschip voor een belangrijke leider. Na dit museum zijn we terug gelopen naar de ferry om ons terug te laten varen naar de kade bij het stadhuis. Het weer was inmiddels goed verbeterd, het had nog wel niet geregend vandaag, maar mooi weer was het niet. Inmiddels was echter een mooi blauwe lucht te zien en genoten we van de zon tijdens de wandeling naar de ferrykade. Op de ferry moesten we echter ook de Oslo pass weer laten zien voor een gratis overtocht. Hilleke had het bonnetje nog van de Tourist Info waarop stond dat we er drie hadden gekocht, maar de dame die de kaartjes controleerde zag de kaart van Hilleke en vond dat voldoende. De volgende bestemming was de oude vesting van Oslo, het Akershus slot. Toen we er even voor 4 uur aankwamen, bleek dat het slot maar tot 4 uur geopend was en we konden er dan ook niet meer in. We hebben nog wel door de tuin en over de muur gewandeld, die zijn tot 9 uur 's avonds geopend. Misschien is er morgen nog tijd om het slot te bekijken voordat we naar de boot gaan die ons naar Kiel zal varen. Het slot ligt op een strategische plaats op een heuvel aan het einde van de Oslofjord. De bouw is door koning Håkon V in 1299 gestart. In de eeuwen daarna zijn er diverse verbeteringen en uitbreidingen aan het fort gedaan. Na wat rond het fort te hebben gewandeld en in het café iets te hebben gedronken zijn we naar het centrum van de stad terug gelopen. Volgens ons Oslo boekje was het Theatercafé een mooi restaurant om te bekijken. Het duurde even voor we het gevonden hadden, maar het zag er zo duur en luxe uit dat we niet naar binnen zijn gegaan. Toen we daar liepen kwamen we ook langs een ander treinstation waar de trein vanochtend ook was gestopt. We zijn er binnen gegaan om uit te zoeken of de trein waarmee we vanavond terug willen naar Drammen ook hier stopt, dat scheelt namelijk een eind lopen terug naar het centraal station. Vervolgens zijn we naar het Hardrock Café gegaan om wat te gaan eten. Dit is zo'n beetje een traditie geworden tijdens onze vakanties om een keer naar het Hardrock Café te gaan als er één is tenminste. We hebben er buiten op het terras heerlijk gegeten en genoten van het mooie weer en gekeken naar de passerende mensen. Na afloop kreeg Ciska nog een Hardrock Café ballon mee en zijn we bij een ijssalon in de buurt nog een ijsje gaan eten. Daarna zijn we terug gelopen naar het station. Daar bleek dat de Noorse Spoorwegen toch wel op onze NS lijken, onze trein had 15 minuten vertraging. Uiteindelijk waren we pas om 9:15 weer in Drammen waar de auto nog geduldig op ons stond te wachten. Via de markante tunnel met rotonde in de tunnel zijn we terug gereden naar de camping waar we alvast zijn begonnen het één en ander bij elkaar te zoeken en op te ruimen.

Dinsdag wederom vroeg opgestaan en de spullen in de auto geladen en het hutje schoongemaakt. We hadden de ramen opengezet om het even te laten doorluchten. Terwijl Arjan de auto inpakte en Hilleke het huisje aan kant maakte was Ciska er door Hilleke op uit gestuurd om warm water te halen. Opeens kwam Ciska aangerend roepend dat haar ballon er van doorging. Door Hillekes schoonmaak handelingen had de ballon z'n kans schoon gezien en was door het openstaande raam zijn vrijheid tegemoet gezweefd. Hij was helaas al te hoog om hem nog te pakken. Met weemoed in het hart hebben we hem uitgezwaaid en hem een goede reis gewenst. Om een uur of half tien hebben we de camping verlaten en zijn we naar Oslo gereden. Onderweg zijn we in Drammen nog door de spiraal tunnel (Spiralen) gereden. Deze 1650 meter lange tunnel die als een kurkentrekker door de berg gaat brengt je in 6 loops van 50 naar 213 meter hoogte. Van bovenop de berg hadden we een fantastisch zicht over Drammen en omgeving, het weer was ons wederom gunstig gezind en we genoten van de zon en de warmte bovenop de berg. Na verloop van tijd zijn we weer door dezelfde spiraaltunnel naar beneden gereden om onze weg naar Oslo te vervolgen. We hadden geen tijd meer om nog naar het Akershus slot te gaan, dus hebben we de auto ergens in het centrum geparkeerd (gratis met de Oslo pass van gisteren) en zijn wat gaan lopen en zijn uiteindelijk bij het Hardrock Café koffie gaan drinken. Daar hebben we tevens een nieuwe ballon voor Ciska geregeld. Na de koffie zijn we naar de haven gereden om te gaan inchecken voor de overtocht naar Kiel. Het duurde even voor we konden inchecken en de boot oprijden, maar even later konden we de auto op dit enorme schip achterlaten en onze hut opzoeken. We hadden een 3 persoon binnenhut. Nadat we de spullen in onze hut hadden gelegd zijn we naar het zonnedek getogen om de afvaart mee te maken en een deel van de vaart door de Oslofjord. Om precies 2 uur vertrokken we. We hebben eten gehaald bij het restaurantje op het zonnedek en onderwijl speelde er ook nog een bandje. Nadat we langs Drøbak waren gevaren zijn we nog wat door het schip gelopen en hebben we onze zwemkleding opgehaald alvorens we ons zo'n 2 uur hebben vermaakt in het water van Aqualand met een soort mini wildwaterbaan en een grote glijbaan. Dit was ook iets waar Ciska al de hele vakantie naar had uitgekeken, zwemmen in het zwembad op de boot terug. Op het hele schip heb je overigens niet het idee dat je je op een boot bevindt, het heeft meer weg van een kleine stad met een overdekt winkelcentrum. De Fantasy Promenade is het centrum van het schip met een lengte van zo'n 160 meter en drie dekken hoog met winkels, restaurants en café's. Het hele schip heeft overigens wel een hoog 'Titanic' gehalte, met dit verschil dat wij de eindbestemming wel hebben gehaald. Nadat we uit het zwembad waren gegaan hebben we nog wat over de Fantasy Promenade gelopen en de winkels bekeken en vervolgens hebben we in de Tapasbar wat gegeten. Na nog wat te hebben gewinkeld hebben we Ciska in bed gestopt en hebben wij in de Cosmopolitan Bar nog wat cocktails gedronken alvorens wij ook onze bedden hebben opgezocht.

De volgende ochtend waren we om 7.30 op en hebben we in het Promenade Café ontbeten. Daarna hebben we de spullen ingepakt en hebben op het zonnedek de aankomst in Kiel bekeken tot het moment dat werd verzocht om naar de auto te gaan. Tegen 10 uur konden we van het schip rijden en al snel daarna waren we op weg voor de laatste 600 km van deze vakantie terug naar huis. Onderweg nog diverse stops gemaakt om te eten en te drinken en om 5 uur waren we weer thuis in Strijen. Het einde van een mooie maar regenachtige vakantie in Noorwegen, alhoewel de laatste 2 weken wat het weer betreft beter waren dan de eerste twee. In totaal hebben we deze vakantie in 31 dagen 7861 km gereden en hebben we nog nooit zoveel gevaren tijdens een vakantie.